Ne Çok Pişmanlık Şiiri - Gülşah Elikbank

Bir şelale çağlıyor içimde,

Yüreğimden yüreğine dökülüyor sularım köpük köpük.

Son damlanın düştüğü yerde,

Ellerinin ellerime kenetlendiği o yerde,

Herkesten gizli bir kabuğun içinde saklıyorum sevdanı,

Bir sen bulabilesin diye…

Bir senin gözlerin değsin, senin içinde çağlasın sevdam diye.

Eskiden güneşin pırıltıları gölgesini gözlerime vururdu ilk önce,

Kendinden gelir otururdu neşen yüzüme senden önce.

Sevdanla şımarırdı gülüşlerim,

Yere göğe sığmaz, taşar kahkaha olurdu.

Bir bakışınla kamaşırdı gözlerim,

İçim içime sığmaz,güneşten bir parça olurdu.

Dolardın şöyle kollarını boynuma usulca,

Soluğum kesilir kalırdı ellerinin arasında.

Şimdi avuçlarımın arasından kayıp giden zamana bakınca,

Ne çok yarım kalmışız seninle,

Ne çok yaşanacak an kalmış aklımızda.

Yarınlara ne çok eksilerek girmişiz böyle,

Ne çok gitmişiz kendimizden, ne çok dağılmışız böyle,

Ne çok pişmanlık sığdırmışız sevdaya,

Yaşananlar adına değil yaşanamayanlarla…