Ah be çocukluğum ne çok özlüyorum seni bir bilsen yamalı ve kirli pantolonum yırtık ayakkabılarımı elimdeki o kuru ekmeğin lezzetini...
Taş duvar evimizin önündeki küçük ince patika yolu yeşil bahçemizi talan eden tavukları annemin seslenişi,
Babamın beni manasız ve boş sevmeleri boş o bomboş bakışları ovaya karşı durup durup neye daldığını bilmediğim hayranlıkla taklit ederek izlediğim günleri ne çok özledim...
Şimdi ben büyüdüm yollar büyüdü evler büyüdü papuçlarım büyüdü mesafeler büyüdü...
Her zaman yanımızda olacak kadının
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Devamını Oku
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta