Ah be çocukluğum ne çok özlüyorum seni bir bilsen yamalı ve kirli pantolonum yırtık ayakkabılarımı elimdeki o kuru ekmeğin lezzetini...
Taş duvar evimizin önündeki küçük ince patika yolu yeşil bahçemizi talan eden tavukları annemin seslenişi,
Babamın beni manasız ve boş sevmeleri boş o bomboş bakışları ovaya karşı durup durup neye daldığını bilmediğim hayranlıkla taklit ederek izlediğim günleri ne çok özledim...
Şimdi ben büyüdüm yollar büyüdü evler büyüdü papuçlarım büyüdü mesafeler büyüdü...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta