"ne çok özlermiş insan" Şiiri - Murat Tugan

Ne çok özlermiş insan
Kıvrımlı, bazen düz saçların
Tane tane tellerini
Ellerin birbirine kenetlenip
Gözlerin şiirleşmesini…
Ne de özlermiş insan
Aynı kadehin etkisi kadar
Deli gibi, divane gibi
Yerlerde sürünmeyi
Sonra bir an ayağa kalkıp
Mısra mısra dizilmeyi…
Özlermiş insan geç anladım
Göz bebeklerinin içindeyken
Bir bir yok olup gidenleri
Her ayrılığın sonunda
Yüreğinde koca bir boşluk bırakanları
Tane tane gözyaşı gibi
Büsbütün kaybettiklerini
Ne çok özlermiş