Ne Çok Özledim Annem Şiiri - Zeynep Eroğlu

Gittin gideli bir gün şu yüzüm hiç gülmedi
Öyle çok yalnızım ki kapım açan olmadı
İçime ateş düştü derdim kimse bilmedi
Ay parçası yüzünü ne çok özledim annem

Sevgisiz kaldı gönlüm sevgine çok muhtacım
Yüreğim matemler de asla dinmiyor acım
Teselli bulacağım ne abim var ne bacım
Yaslandığım dizini ne çok özledim annem

Her aklıma gelince yanar yüreğim bağrım
Hasret düştü sineme içten nükseder ağrım
Hakka açılır elim ulaşmaz sana çağrım
Baldan tatlı özünü ne çok özledim annem

Özlemini duyarak geldim ben bu yaşıma
Kalp ağlar geçmez sızım el bakmaz gözyaşıma
Ne bahtsız bir kul muşum kaldım bir tek başıma
Gül bağında özünü ne çok özledim annem

Zeynep der sen kalksaydın kabrine ben yatardım
Ah bir yaşasaydın sen şu ömrümden katardım
Seni almasın diye Azrail'e çatardım
O kara gözlerini ne çok özledim annem
Zeynep EROĞLU 10 05 2014