Ne Çok İsterdim Şiiri - Müjde Işıklar

Bu kentin mayhoş ışıklarıyla sarhoş olmayı ne çok isterdim.
Senin karşında sana naralar atmayı,
Senin beni benle aldatmanı,
Ve bu aldığım nefese sıkıca tutunmanı ne çok isterdim.
Ömrüm olan bu kısa yola senle devam etmeyi,
Sana duvağını kendi ellerimle giydirmeyi,
Bir de mehtaba karşı sigaramı yakıp gururla bir nefes alıp
Sevinçli öksürüklerim arasında işte bu benim kadınım demeyi,
O kem gözlerin arasından sızıp seni tekrar tekrar süzmeyi
İstanbul’un kara yazısına inat,
Ben, mutluluk zaferimi senin kollarında kutlamayı ne çok isterdim.
Hayat beni benden alamadıysa sen vardın yanımda.
Küfretmek istiyorum bir bar kenarında herkes gibi sevmelerin arasında
Bir tavla masasında iki zar avcunda
Hayat bu kadar ucuz el pazarında
Kırk yılın sonunda bulabildiğim yaşam,
Senin yorgun bakışlarında saklıymış.
Ne kadar körmüşüm sadece sana değil yıllarımada eziyet etmişim.
Hep kazandığımı zannettiğimde aslında hep kaybetmişim.
Çocukken oynadığım bir oyun vardı dükkan yanlarında.
Ne çok isterdim yağmurlara alışkın olmayı
Gözümü her açtığımda baş ucumda senin olmanı
Bu taş kalp sevmişse eğer korkma…
Ruhuna uğramamıştır bu kentin zifirden dalgaları
Ve ne çok isterdim kimseye aldırmadan bana sığınmanı.
Bırak melodiler kalsın bu kentte
Bana yeni şarkılar yazarsın
Tozlu topraklı iki kaderden bol köpüklü bize kahve yaparsın
İstanbul’un aşktan bozma gecesinde bir yudum içmek için
Yalvaran yakaran çapulcu takımının
Birgün bitecek umuduna ne kadar inanırsın?
Dilekler kenti bu ben dilerim kaybettiğim yıllardan bu yana
Sen siz o onlar diler gerçek olmasada tutunurlar sığınmanın sıcağına.
Bu yüzden…
Bu gecenin koynundan medet umana umut olmayı ne çok isterdim.
Kirlenmiş bir sayfa hayaller
Ne yer dinler ne keder
Sakla sandıklara,kendini göm insan etine
Ne kadar kirli bak şimdi sevgi
Kin bürüdü gözlerimi
Kara bir sayfaya son vermeyi ne çok isterdim.