Ne çok isterdim Şiiri - Kemal Doğanay

İğde çiçekleri açtığı zaman,
Yanımda olmanı ne çok isterdim!
Gece uykularım kaçtığı zaman,
Yanımda olmanı ne çok isterdim!

Daha çok özledim yıllar geçtikçe
Hayatım değişti kahven içtikçe
Sevdiklerim gurbet ele göçtükçe,
Yanımda olmanı ne çok isterdim!

Kapılara baktım çıkan olmadı
Dünya fani derler sana kalmadı
Allah’ın selamı verdim almadı,
Yanımda olmanı ne çok isterdim!

Koşmaktan yoruldum çaresiz kaldım
Belki döner diye haberler saldım
Hasretle yanarken rüyaya daldım,
Yanımda olmanı ne çok isterdim!

Yemin ettim artık bakmam yüzüne
Güvenim kalmadı yalan sözüne
Ne dualar ettim kara gözüne,
Yanımda olmanı ne çok isterdim!

DOĞANAY’ım işim tersine döndü
Ne hayaller kurdum hepisi söndü
Hani demiştin ya; Bayramlık Gün'dü,
Yanımda olmanı ne çok isterdim!