Ne Çok İstemiştim Şiiri - Zübeyir Daras

NE ÇOK İSTEMİŞTİM

Ne çok istemiştim be yarim,
Gün içinde akşam olmadan
Seni özlemeyi,
Her saat alo deyip
Sesini duymayı…

Ne çok istemiştim be yarim
Kapının zili çaldığında
Kim o deyişine
Benim bitanem demeyi

Ne çok istemiştim be yarim,
Sarılıp buynuma kapıda
Hoş geldin canım deyişini
Kilit gibi sarılışını.

Ne çok istemiştim be yarim,
Buğulayan sofraya oturup,
Sıcak bir çorbayı,
Gözlerine baka baka içmeyi.

Ne çok istemiştim be yarim,
Yudumlarken sıcak bir kahveyi,
Dizlerime uzanıp,
Hadi bana masaj yap deyişini,
Bebekler gibi öpüp kokladığım
Kokunu özleyişimi.

Ne çok istemiştim be yarim,
Bir ömrü ebedileştirirken,
Sevdana bağışlamayı,
Aşkım derken aşkımın meyvesini,
Kollarına,
Annecim diyen bir kızı koymayı.

Ben hiç istememiştim ayrılığı,
Hiç ama hiç istememiştim…
Oysa şimdi selam bile yok,
Ben sensizliğin acısında kıvranırken,
Tesellim bile olmuyorsun.
Yazık değil mi bu yüreğe,
Düşünmüyor musun?
Ağlamıyor musun?

Yokluğunda eriyen bu tene,
Acımıyor musun?
Bu bitmek bilmez acımdan
Bi haber misin?

Bir kez olsun nasılsın demek,
Bu kadar zor mu artık?
Bir seveni canından bezdirmek,
Üzmüyor mu seni?
Oysa bir selamındır
Yüreğimin ağrısını kesecek ilaç.
Allahın hesabından korkmuyor musun?

Bu kadar zor muydu kalbimde başkası var demek,
Yoksa utanıyor musun?
Utanma!
Alıştırdım yüreğimi sensizliğe,
Zihnime kazıdım dönmeyeceğini,
Bir selam sal,
Yeter…