Güller, menekşeler, laleler
Onlarda güvendiler dağlara
Sere serpe açıldılar, yayındılar
Dağ eteklerine, el ele tutuştular
Bakıştılar, gülüştüler, öpüştüler ve
Ağladılar.
Gün geldi!
Soldular.
Karıştılar toprak tanelerine
Yok oldular.
Yenik düştüler mevsimlere
Ama onlarda güvendiler,
Tıpkı benim sana güvendiğim gibi,
Tıpkı benim de sarılıp, öpüp, koklayıp ve
Ağladığım gibi.
Nasıl da benziyor geçmişim
Güllere, menekşelere ve lalelere
Onları mevsimler yok etti,
Beni de sen!
Seneler sonra fark ettim
Uyandım, uyandım
Bu rüya beni kendine esir etmişti
Çok geç kaldım ve zamana yetişemedim.
Yeniden bahar gelse
Güller, menekşeler, laleler açsa
Onlarla birlikte doğa da mutlu olsam!
31.10.2006
Özlem ÇetinKayıt Tarihi : 31.10.2006 09:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hazzın ötesinde esaretin şiiri .
***
doğanın bir parçasıdır insan ve her biz serre aynısıdır birbirinin çok benzemeleri bundan... deniz ve sevgi gibi...
sağlıkla, güzellikle kal sevgili hemşehrim...
Güllere, menekşelere ve lalelere
Onları mevsimler yok etti,
Beni de sen!
yüreğine sağlık.bu kadar duygusallık böylesine sevgi ancak bu kadar ifade edilebilir.muhteşem.
şair yürekli tatlı insannnnnnn
TÜM YORUMLAR (8)