Ne Çok Alışmışım Sana Şiiri - Alim Eken

Görmeden,
Bilmeden kimseler,
Kalbimde büyüttüm sevdamı.
Kocaman bir çınar gibi,
Dalların bedenimde sarmal sarmal,
Yüreğime can veren, bir damar gibi.
Pier Loti’de, orta şekerli bir kahve tadında
Tereddütsüz eğildim öptüm.
Onca uzağımdayken gül yanağın.
Haliç’in bütün yüzeyinde gözlerin.
Ne çok alışmışım sana.
Bilsen.
Ne çok.
Özleminin damlası bile,
Ağır geliyor artık bana.
Bırakabilirim bütün tiryakiliklerimi
Çayı, sigarayı,
Hatta teneffüssünü bile havanın.
Seni solumaktayken ciğerlerim.
Ne oksijene yer vardır ciğerimde,
Ne de gri dumanına cigaramın.
Ne çok alışmışım sana.
Bilsen.
Ne çok.
Eyüp’te bir kahvaltı zamanı.
Gözlerin tabağımda zeytin tanesi.
Uzattım yüreğimi,
Avucumda ellerin.
Yine üşümüş, canımın için.
Hassas ve narin ellerin.
Ritmini bile değiştirdim kalbimin.
Adını heceliyor yüreğim.
Sessizce fısıldadım ismini.
Eyüp Sultan avlusunda,
Tebessümle seni çağırdım.
Ne çok alışmışım sana
Bilsen.
Ne çok.

24/11/2007 - İstanbul/Eyüp Meydanı