Ne Çirkin İştir Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Zalimler ne hakla ortalardadır?
Ne hakla elleri yağda, baldadır?
Mazlum ne sebeple kenarlardadır?
Canavar görünmek ne çirkin iştir.

İtlik san 'at olsa, hırsızlık değil,
Hırsızdan nefret et, kenara çekil,
Hırsızı övenler hem kör, hem cahil,
Harama imrenmek ne çirkin iştir.

İnsanı yıldırmak, ezmek, kıstırmak,
Veyahut sesini kesip bastırmak
Abanın altından sopa göstermek,
Kuvvete güvenmek ne çirkin iştir.

Anlamsız sözlerden mahya mı olur?
Yoksula çullanan ihya mı olur?
Haramibaşıdan kahya mı olur?
Cürümde direnmek ne çirkin iştir.

Kanlara bulanan eller kirlenir,
Vicdanı katile aman mı verir?
Vicdansız insandan hayvan imrenir,
Çarklarda bilenmek ne çirkin iştir.

Hakka uzananın kırılır eli,
Gıybeti sevenin kirlenir dili,
Kirli işi seven kırar kandili,
Pisliğe bulanmak ne çirkin iştir.

İnsan yoksun ise temiz vicdandan,
Her türlü pisliği içer fincandan,
Suratı tanınmaz irinden, kandan,
Çirkefe dolanmak ne çirkin iştir.

Barlıoğlu der ki; erdemdir sevgi,
İnsandan insana uzanan saygı,
Sevdinmi yürekte arama kaygı,
Nefretle horlanmak ne çirkin iştir.

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 210-211/412)