Ne çıkar acaba Şiiri - Mehmet Çoban

Sıradan bakışlarımı çevirdim doğaya
Derinliğine inmeden hiçbir şeyin
Seyretmek istedim doya doya
Hiçbir şeyi aklıma getirmeden
Belki dinerdi o zaman kalbimin acısı
Fikrimin, aklımın, hayalimin sancısı
Ne çare, gözlerimi oyuyordu doğa
Sitem doluydu kaybolan insanlığa

Çiçekler boynu bükük ağlıyorlardı
Dallarından koparılmışlardı
Çimenler üzerinde pislikler vardı
Kırık şişelerin yansıtmalarıyla yanıyorlardı
Yapraklar düşecek yer aradılar
İğne atsan yere düşmezdi anılar
İlaçlarla öldürülen doğadaki canlılar
Bir umuda düşüp kahroldular

Eli silahlı insanlar vardı
Uçan kuşları avlıyorlardı
Kendisi gak diyemeyen
Guklarıyla vakit geçiren
Hayatın içinden
Fışkırıp çıkmışlardı
Gülerler miydi hiç,
Kendileri avlansalardı?

Sular artık eskisi gibi şırıldamıyorlardı
Sanki sızım sızım sızlıyorlardı
İçinde yetişen nice varlıkları
Artık unutmuşlardı

Karanlık bastı düşüncelere
Yıldızlar kayıptı gökyüzünde
Ayları ise hiç doğmayacaktı sanki
Aklın fırladığı yerde yaşıyordu deli
Şımartmıştı insanı bilim ve teknoloji
Astı, kesti, biçti hayatın işlevlerini
Elinde üç beş kandil kaldı
Onu da riyakâr bir dua aldı
Çıkmamacasına gayya kuyusuna atıldı

Gâvurdan beter imanlı
Şefkatinden çok çıkarı canlı
Ayak uydurdu çağa
Bey olup kuruldu ovaya, dağa
Ne kapitalist, ne solcu, ne laik
Yetişemediler hiç ona
Al yazmalı hüzünlere boğuldu
Cennetten sonra dünyadan kovuldu

Ey milletim, ey ırkım
Diye bağıranlar vardı ortalıkta
Ellerde makaslar başladı kırkım
Dal budak, budama vardı insanlıkta
Servi revan gezginler dolaşıyorlardı
Ellerinde kâğıtlar çiziktiriyorlardı
Demedi akıl ne oluyor orada diye
Demedi muhakeme adalet nerede diye
Hepsini üfürdü muskacılar demokrasi şerefine
Güzel giyimli insanlar düştü insanlar önüne
Sözleri güzel, yüzleri güzeldi
Sonradan çıktı niyetleri
“Acı patlıcana kırağı çaldırdılar”
Zamanın çıkarına mahkûm kıldılar

Zevzek aklım gitti geldi sıradan
Duygularım dedi hadi gidelim buradan
Bütün doğa bağırda arkamdan
Hey nereye, nereye, nereye?
“Bıktım ey dost insanın olmadığı yere”

Bizi de götür diye boyun büktüler
Alamadım onları bir bir söktüler

Sözüm düştü mısralara
Aklım takıldı olanlara
Aldandım nutuklara
Yürüdüm ufuklara

Ben artık bir deli
Sustum diyeceğim o ki

Başkasına tu kaka
Kendisine ise caka
Satan düşüncelerden
Ne çıkar acaba?

25.07.2011 - İzmir