Ne Çıkar... Şiiri - Sadullah Celik

Yine bir akşam üstü
Şövalye umudu uzak yamaçlarda
Hüzünlendi çırpınan yüreğin
Acıklı bir filmin
En anlamlı müziği gibi
Rüzgar okşuyordu saçlarını
Çiğdem kokulu gençliğin bitiminde
''Taşı sıksan, suyunu çıkarsan.''
Ne çıkar...

Bu hoyrat şehre ilk girişin
Hayat ticaretine ilk atılışın
Ümitlerle dolu gönlünle
Sayfalarca yaptığın planlarla
Herşeyin yok olduğu bu şehre
Körpe fikirlerinle ilk girişin
Toplum narına ilk atılışın
Dünya koşsa da peşinden
Zaman papatya renkli ellerinden
Kaçsa da en kuytu hayallere
Ne çıkar...

Bir çınar olsan
Sessiz bir parkın
En nadide yerinde
Dalların göklere erişse
Köklerin toprağın kalbine girse
Güneş eğilse önünde
Rüzgar esse kuzey yönünde
Sağlamlık adın olsa
Kırk senelik şan dolu yaşın olsa
Ne çıkar...

Çağlayıp ta gelen her akıntıyı
Akıl ve kalp süzgecinden süzmezsen
Bir gün kurtlar girer gövdene
Kolların uzun, yaprakların yeşil diye
Acımazlar sana
En güçlü hamleyle
Saldırırlar köküne
Kan gelmez yüzüne
Kimse inanmaz sözüne
Dışardan çok kavi görünür huyun
İçin kemirilir, kurur özsuyun
Yaşlı gözlerin yapışırken
Sitemkar özüne
İstediğin kadar çırpın
Ne çıkar...

Şüpheli işlerden kaç!
Şüpheli şeylerden yeme, içme!
Bir insanı kıskandırmak için
Şüphe verme!
Şüphe dediğin zehirli bir ok
Bu hastalığın sonu yok
Öldürür ama hızı yok
Yakın bir zamanda öleceğini
Kanser olduğunu bilsen
Ne çıkar...

Ya ölememek...
Yaralı bir gönül ile
İçine kurt gibi düşen şüpheyle
Müebbetleri yaşamak
Kabuslar içinde geceyi uğurlamak
Ve iç denizinde her gün
Gemiler batırmak
Bilir misin, şüphe nedir?
Bilir misin, şüpheyle yaşamayı?
Saatleri sene gibi arşınlamayı
Bilir misin, yürek denizinde vurgun yemeyi?
Bilir misin, ''sen de mi brutus'' demeyi?
İçinde en onulmaz yara varken;
Mutluyum desen
Ne çıkar...