Ne Çıkar Şiiri - Bahadır Koval

Şimdi bir masasındayım ömrün
Gereksiz tasasındayım...

Gitmiş gidecek ve yolda olan
Sonumun ortasındayım

Kulp kulp bardak bardak
Tabak çatal demeden dökülen bir ben

Kırılgan nisan akşamlarında
"Nazardır" diyen sen karşımdasın

Bırak tüketilsin ömrüm
Şu karanlıkta içtiğin sigara kadar

Ne çıkar...
Ölümden yastan ümitsizlikten

Yada bize kalan çaresizlikten
Yaslan şu ömrün keyfini çıkar

Ne çıkar o gülüş boğuyorsa beni
Katlanmak gerekiyorsa

Gürültüsü patırtısıyla
Kıs şu müziğin sesini

Ellerde ellerin
Farklı diyarda gönüllerin

Sicim sicim renk renk samimiyetin
Gözümde olsa ne çıkar

Çıkar şu fikri aklımdan
Yada al şu bıçağı gözümü çıkar

Görmeyeyim güzelliğini
Bir ömürden, bir asırdan, bir sevgiden ne çıkar