Ne çare ki! Şiiri - Mustafa Cilasun

Artık vakti gelmişti
Susmanın, kalbi hissedişle adımlamanın
Ruhi iklimlerde nefes almanın ve ötelerle anlamlaşmanın

An ve zaman
Fevkalade bariz bir şekilde haykırsa da
Mühlet şayet rahmet için açık kapı bırakınca açziyetime

Solgun kalbim
Ve yılgın halimin refakatiyle bekleyince
Merhamet adına her ne varsa, titremelerimle dilenince

Toprağın halisliği
Arzın ibretamiz sahnesi ve perdesiyle
Tevdi edilen yegâne sermaye düşünülmeden sarf edilince

Tahkik etmek
Vasviyetle nefeslenmek aşikâr iken
Mütemadiyen tehir edilen ve nasıl olsa affedilir diyebilmek

Rasgeleliği seçmek
Nitelikten arızi olarak sarfı nazar etmek
Kabrin suhuletinde derinleşmek ve hesabın icmalini bilmek

Dilenen ve istenen
Mükellefiyetle akıl sahibine emredilen
Gülün rengiyle ve ülfetli güzelliğiyle resmedilen o asudelik

Gülün dikeninde
Ve sabrın devran eden çilelerinde
Yazılan sahifelerin dirliğinde sahnelenecek aşikâr gerçekler

Ölümle dirliğin
Kalbin sahibinde anlamlaşacak birliğin
Muhasara altında geçen tüm sefilliğim gün yüzüne çıkacak

Mezalim zulmüyle
Mazlum çaresiz sukutu kanaatiyle
Kul olmak eğer bir vuslatsa, karamsarlıktan aydınlığa adımla