Ne çare ki aldın sen umudumu!

Ne kadar acı bir umudu söndürmek
Bu uğurda bir maslahat göstermek
Bir vehimle umudu külleyip gitmek
Acıma hissini unutarak unut demek

İşte kollarım düştü yanıma şevk yok
Yazmak o kadar zor ki artık esin yok
Sanki nutkum durdu bir heveste yok
Hayaller loş hülyalar boş bıraktı beni

Ne boş ve nede bembeyaz olan sayfa
Cazibesi kalmıyor hiç umut kalmazsa
Yazmak çok zorlaşıyor bir haz olmasa
Esintiler sarmasa, martılarda uçmasa

Artık yıldızlara da bir elveda demeliyim
Gecelerden de aniden tez çekilmeliyim
Hazanı anmamalı, hüznü de solumamalı
Mezarlar içinde bir yer için umut kalmalı