Gel de bu sabahlarda seni anma, Her zaman başıma ateşin vurur, Sev de beni, sende ben gibi yanma, Aşkın alevleri yakar kavurur…
Girmesin gözlerden kalbe bir defa, İnsan sevdiğine, kul köle olur, Yanar yıkılır da, bulamaz vefa, Yârin hayaliyle, teselli bulur…
Haber gelsin diye, ferman ararsın, Gönül köşkünde yar, yer açmaz sana, Yanar yıkılır da, derman ararsın, İlac bir tebessüm, o gülmez sana…
Asla hiçbir silah vuramaz seni, Yarin acı sözü hançerdir sana, Dönülmez yollara gönderir seni, Şifa bulmaz, gönlündeki bu yara…
Yazgımda yazan ömrüm bitiyor, Bir satır üşenip, yazmaz kalemin, Zavallı gençliğim, boşa gidiyor, Merhametin yok mu, sevdiğim senin…
Sevseydin beni yar aşkla dolardın, Şu akılsız başıma, taç olurdun, Sanmaki gönül, bahçemde solardın, Aşkıma kutsal bir mabed olurdun…
Pişmanlıkla geçti, ömrümüz böyle, Sevmedin de ne oldu, sanki söyle, Herkes gitmiyor mu, geldiği yere, Yazgımız böleymiş yârim ne çare…
Samsun-1979
Kayıt Tarihi : 14.7.2016 11:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne çare kader...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!