Ne Çâre Şiiri - Bahadır Çelikbaş

Hayâlin hapsoldu gözümde yine,
El uzattım, eremedim, ne çâre.
Bin kahır savurdum sensiz her düne,
Bir yârına varamadım, ne çâre.

Dilim lâl olsa da çıkardı sesim,
kördüğüm olmazdı böyle nefesim;
Ne o neşem kaldı, ne de hevesim,
Ben nerdeyim? Soramadım, ne çâre.

İsminden bir hece çalıp usulca,
Ak mendille göğe sundum asilce.
“Es” diye Tanrı’ya niyâz edince,
Rüzgârına vuramadım, ne çâre.

Kaç kez gittim o gezdiğin yerlere,
Kaç kez baktım sen zannedip ellere,
“Sana geldim” diye çıkıp bir kere,
Divânında duramadım, ne çâre.

Yalanı, riyâyı koyup ardımda,
Hakîkati buldum kendi derdimde.
Âşıkların dergâhına girdim de
Yâr gönlüne giremedim, ne çâre.

Bahadır hep mağrur, seni sevmekle,
İstersen kahrıma bin kahır ekle;
Bu uslanmaz, Ay’a vurgun yürekle,
Bir gün devran süremedim, ne çâre.

(23.04.2012)