Ne çare Şiiri - Faruk Tengüz

Gitme kuşum dedim;
Ama ne çare
Hiç dinlemedi,
Beni yapa yalnızlığıma itti
Ve arkasına bakmadan
Çekip gitti
Uçtu aşk kafesimizden
Durmadı beyaz kuşum,
Kanatlandı gözümün karasına
İçimde kayboldu,
Benliğimde bitti
Yüreğimi tar-u duman etti
Ama ne çare
Bu cana yine ayrılık göründü
Firakın arifesinde
Zemheri hüsranların gecesinde
Sürüldüm zifiri gurbetlere
Ah ruhum seyyah olmasaydın
Bu ayrılık çekilmez olurdu
Tesellisi de bana derman olmadı
Her gidişler gibi
Buda geçer dedim
Ama ne çare
Hiç geçmedi
Artan bir yangı ile
Sensizlik canımı çok acıttı,
Yaraladı, kanattı
Nihayetinde
Aşk, böyle buyurmuştu
Ezelden ebede
Uğrunda savrulmak gerekti
Hazan yaprakları misali
Yollara, sokaklara
Ne çare
Yine bana sürgün günler
Yaman eller
Göründü