Ne Çare Şiiri - Adem Oğuz

Kar yağdı hep güvendiğim dağlara,
Akıl edip seçemedim ne çare!
Felek beni yine sürgün eyledi,
Kaderimden kaçamadım ne çare!

Temennim herkesle hoş sohbet olmak,
Sade yaşamanın fevkinde kalmak,
Bir fincan kahvenin hazzıyla dolmak,
Pişirip de içemedim ne çare!

Ser verdim sırları bilemedim ki,
Hüzünle yaşlandım gülemedim ki,
Gönlüme kimseyi alamadım ki,
Nazlı yârdan geçemedim ne çare!

İrem Bağları’na dalmak isterim,
Zümrüdüanka’yla gelmek isterim,
Bir seher vaktinde bulmak isterim,
Kanatlanıp uçamadım ne çare!

Keşke boş hayaller kurmaz olaydım,
Kör talihim ile durmaz olaydım,
Âşık Şeyranî’yi yormaz olaydım,
Becerip de göçemedim ne çare!

Ankara, 11 Nisan 2020
(Şeyranî) Adem OĞUZ