Ne Çare Şiiri - Mehmet Ayman

Bir adam almış yaşını başını
Bir piri fani
Ak saçlı ak sakallı
Elinde asa yavaş yavaş
Sürüyerek yaşlı ve yorgun ayaklarını
Yol almaya çalışıyor
Asfalt sokaklarında şehrin
Parke kaldırımları olan

Bakınıyor endişeli gözlerle
Etrafına
Ve acıyan bir kalple
Belli çok yorgun

Kim bilir yaşlı gözleri
Neler görmüş ve
Nelere tanık olmuşken
Bu fani dünyada
Şimdi sadece endişe ve kaygı
Taşıyor içlerinde
Belli çok dalgın

Ah! Diyor ah! İhtiyarlık
Sen kapıya konacak
Dost değilsin ama
Ne çare şimdi
Ey Allah’ım diyor
Ey güçsüzlerin acizlerin
Kimsesizlerin Rabbi
Olan yüce Allah’ım

Görüyorsun beni
Yaşlılık ve zayıflık derdi
Çöktü omuzlarıma
Büktü belimi şimdi
Kimlere bırakacaksın
Bu emaneti

Artık onu almanın
Bu yaşlı tenden
Can kuşunu uçurmanın
Zamanı gelmedi mi?
Al ne olur al onu
Hem de şimdi