Ne Çare! Şiiri - Seyfet Bozçalı

Ömür tükenip gitti, Dünyalık sevdasında,
Yaşayıp gidiyoruz, kaderin cilvesinde,
Çok sırlar saklıyorum, gönlümün hücresinde,
Günüme yeni günler, ekleyip duruyorum...

Bazen teselli buldum, bir şair şiirinde,
Çok kez olmak istedim, sevgilinin yolunda.
Gülmek nasip olmadı, tebessüm yok yüzünde,
Kaderimin sonunu, bekleyip duruyorum...

Artık unuttum gitti, feda olan yılları,
Boşuna arşınlamak, engebeli yoları,
Hapsetmiş duyguları hareketsiz kolları,
Her köşede, kavşakta, tekleyip duruyorum...

Dünyanın her yerinde mazlum canlar yanıyor,
Yoksulun yarasına gül bassan da kanıyor,
Herkes bir başkasını, mesut insan sanıyor,
Birikmiş sırlarımı, saklayıp duruyorum...

Sırtımı sevgi dolu, dostlarıma yaslasam,
Tatlı bir nida ile Hak yoluna seslesem,
Mutluluk göz yaşımla, yanağımı ıslasam,
Geleceği ümitle, bekleyip duruyorum...