Ne Çare Şiiri - Emrah Koçer

Bilmiyorum kader böyle mi yazmış.
Ağlasam ne çare gülsem ne çare.
Dost bildiklerim hep kuyumu kazmış.
Ağlasam ne çare gülsem ne çare.

Aldırmaz kimse gözümde bu yaşa.
Boşa bütün çabam uğraşlar boşa.
Şikayet etsem de ben dağa taşa.
Ağlasam ne çare gülsem ne çare.

Benim gönlüme hep çile dert dolmuş.
Kurumuş toprağım güllerim solmuş.
Yarenlerim gidip ele dost olmuş.
Ağlasam ne çare gülsem ne çare.

Ayyuka çıkmışken bu feryat figan.
Ağlasam ne çare gülsem ne çare.
Sesime ses verip var mı bir duyan.
Ağlasam ne çare gülsem ne çare.

Sormayın beni ne gül ne bülbüle.
Tükenip biterim ben günden güne.
Ey bu gönül dargın o mor sümbüle.
Ağlasam ne çare gülsem ne çare.