Ne Çare. Şiiri - Hayrettin Orak

Öylesine, delice seni özledimki birtanem,
Duygularımı anlatmaya cesaretim yok,
Gözyaşlarımla hasretimi yazmaktan korkarım,
Yalnızlığımı, sana olan hasretimi, umutsuzca anlatsam, Ne çare.

Sensiz bu şehir artık bana dar geliyor,
Ruhumu esir etmiş hasretin bitmek bilmiyor,
Seni bekleyen, yolunu gözleyen gözlerim sabırsızlanıyor,
Hasretlik içinde yanan yüreğim acı çekiyor,
Mutsuzluğumu, isyanımı, feryadımı anlatsam, Ne çare.

Dışarıda bir ses duyuyorum, sanki bana gel diye sesleniyorsun,
Birden korku ile penceremin perdesini aralayıp baktığımda,
Evimin camına sabırsızca, ürkercesine çarpan söğüt ağacı,
Sanki hasretime, yalnızlığıma ses olmaya çalışıyor,
Yalnızlığımı, kimsesizliğimi, esaretimi anlatsam, Ne çare.

Uzak ufuklarda batan güneş, bitmeyen umudum oldu,
Her doğan güneş sevdiğim yar oldu,
Umutlarım bir gül misali sararıp soldu,
Bedenim hasretinle serhoş, berduş oldu,
Umutlarımın yalnızlığını, çaresizliğimi anlatsam Ne çare........!

19.11.2004