Ne çabuk büyüdüm anne
Daha dün elimden almıştı, elma şekerimi biri
İteklemişti birde, diyemedim babama söylerim diye
Dizimde değil de içerimde kanıyordu babasızlığım
Ne çabuk büyüdüm anne, sen geçim derdinde..
Düşünmeyi öğrendim önce, sonra ağlamayı
Düştüğümde tek başıma ayağa kalkmayı
Acıyı hep içimde yaşamayı
Ne çabuk büyüdüm ben anne
Beklemeyi öğrendim özlemeyi...
Pazar sabahlarını iple çekmeyi
Karanlıklardan korkmamayı öğrendim yalnızlığımda
Ne çabuk büyüdüm anne...
Hayal kurmayı öğrendim gerçekleşmese de
Anne olmayı öğrendim senden
İki kızım var babasız büyümeyi öğrenen, benim yerime...
Hayat bu anne...
Bilmezdim çocukken neden ağlanır gecenin sessizliğinde
İki kızım yüreğimin sancısı,
Onlarında yüreğinde babasızlığın acısı.
Kayıt Tarihi : 14.5.2012 14:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!