Ne büyük keder Şiiri - Cafer Demirtaş

Yitip giden hayata
Zaman ve mekan sonsuzluğunda
Savrulup giden rüzgara
Can veren iklimler nerde?

Hızla değişmekte cismin halleri.
Yenik düşmekte bin dallı mutluluklar.
Yenik düşmekte
Sevgisizliğin ayazıyla
Gümüşservi anılar.

Kabullenilmez bir yetimlik duygusu
Kirpiğine kadar ıslanamamak yağmurdan.
Hercai duyumsamaların ihanetindedir
Sevilere dem tutan yediveren gülleri
Ve boy veren doludizgin aşklar...

Ne büyük keder
Kendi yalnızlığıyla
yitip gitmesi insanın...