Ne Büyük Hata Şiiri - Ömer Öztaş

Ne büyük hata
Kendi haline bırakmışım dünyayı
Aklı kurcalayan bir eski şarkı
Mızıkanın hep tanındık sesi
Asfalt dökülmemiş yollar
Faytonların gıcırtısı
Taş duvarlara düşecek olan karanlık
Belki bir yaz akşamı.
Örümceklerin yalnızlığı
Nem tutmuş tahtaların yeşili
İçe gömülü balkon suskunluğu
Kahverengi sokaklar
Siyahı bozulmuş ağaç gölgesi
Bir çağlayandan saçılan ferahlık
Itır kokusu
Menekşe rengi
Bir hatırlama sevinci
Tarihin bilinmeyen yanı;
—sözün ötesi örneğin
Yanlıştan arda kalan
Ağan, ağlayan
Su gibi aziz
Aşk kadar üryan
Var mı sonrası
Bir günah, bir yalan gibi
Ne büyük hata!
Caddelerden salınan yağmurun
Yapraklardan damlayan
Yokuşlarda yorulan yağmurun
Arkasından toprağa bakmış
Gibi ıslanan
Bir ikindi vakti
Ne büyük hata
Kendi haline bırakmışım dünyayı..