Ne bu kibir, bu naz Şiiri - Hazım Ücün

Hep sana koşuyorum; bulduğum fırsatlarla
Sen ise Kaçıyorsun; nazlarla, inatlarla
Sana sesleniyorum; ağıtlar, feryatlarla
Adını yazıyorum gördüğüm her yere;
Bildiğim en güzel nakışlarl, hatlarla

Kalbimi yarıyor somurttuğun yüzün
Hançer gibi, ok gibi, mızraklarla
Haftalardır aynı inat, aynı naz
Hangi can dayanır bu kibire
Küskünlüğüm banadır; gözyaşı, isyanlarla

Gittiğim her yerde ağlıyorum
Döktüğüm gözyaşı; gök yüzü, bulutlarla
Bilmem ki neden sevdim seni
Bu kibir, bu inat, bu nazlarla
İlk defa seni sevdim böyle
Feryadım ondan ya, aşinasız bir aşkla

İçinde kaybolduğum bir denizsin
Ve kalbini arıyorum; yelkensiz sandallarla
Bana saldırıyorsun; fırtına, dalgalarla
Kaçamıyorum senden hiçbir zaman
Ama büzülmüş, ana korkak tavırlarla
Kaçarak kalbine sığınıyoru
Kovuyorsun beni limanlarından
Duyulmamış; en sağır çığlıklarla
Nasıl yaklaşayım sana bu tavırlarla
Bilmem ki nasıl kopayım senden
Bu tutku, bu aşkla...