Ne böyle mevsim ne böyle bahar

Hazan rüzgarları esiyordu
İsyan çicekleri açıyor asilik kokuyordu
Barikatlar kuruluydu sokaklarda
Köşe başlarında büyük adamlar vardı
Evde saklambaç oynardık odalara saklanarak
Her taraf yemyeşil renk,renk çicekler
Biz pencerelerden seyrediyorduk
Rüyalarımıza bile girmiyordu
Barut kokusunda mermi korkusundan
Kurşunlar uçuyordu kelebeklerin yerine havada
Şarkılar hüzzam çalıyordu
Öğleden sonraları ölüm sessizliği çöküyor
Çicekler öylesine açıyor,güneş kendini paralıyordu
Çocuksu aşklarımız bile kimseye söylüyemiyorduk
Kendimizden korkuyorduk, korkutulmuştuk
Biz ne böyle bir mevsin ne böyle bir bahar görmedik

05-04-1990