Ne Bilsin Maral Şiiri - Meral Rüzgar

Ne Bilsin MARAL

Kırıkkale ili. Sulakyurt ilçesi…
Ama bakmayın adına… suyu kıtdır
Yoksul köyde bir ana vardı
Huyuna layık adı Hanım idi.
Bakan dönüp bir daha bakardı
Analık elinde kalmış, öksüz... sevgiye hasret dolu
Tarla bağ bahçede çapa yapar, orak sallardı
Irgatlık ederdi ağa kayınbabasına.
Hamarattı, geceleri göynek dikerdi mum ışığında
Olmayan sofrasına azık kazanma derdinde
Gece gündüz demeden çalışır didinirdi

Gün geldi üçüncüye gebe idi
İstemedi, yoksulluktan gözü kesmiyordu
Hastaydı zaten kendine hayrı yoktu
Çabaladı düşsün, yük olmasın diye
Ama ne inat bebeydiki tutundu
Tutundu anasına sıkıca,
İnat etti dünyaya gelmek için
Ne bilsin sonradan pişman olacağını

5 nisan günü doğdu Çankırı’da
Babası Zeynep koysada adını
Emmisi haber salmış anasına
“Adana’da duydum defterime yazdım
Maral olsun bu kadersizin adı “
Zayıf çelimsizdi ölür diye beklediler
Ağlamaya bile mecali yoktu biçarenin
Nasılsa ölür, süt vermeyin dedi Babaannesi
Hanım anasının sırtında tarlalarda büyüdü
Güneşde kavurulup beşikte dünyadan habersiz
Yüzündeki sineklere inatla gülümsedi
Ne bilsin sonradan ağlayacağını

Çaresizliktenmi… umutdanmı bilinmez
Çankırı’nın köyüne göç etti Ömer babası
Olmuyordu, elin tarlasından çıkmıyordu nafaka
Tencerede pişen aş kapağında yenirdi
Rızıkları azdı… Birleri iki olmuyordu
Elin köyünde yoksul ve kimsesizlerdi
Bahar günü… tarlaları yeşermişken
Ana babası bir çare buldular kendilerince
Ankara’ya göçelim… çocukları kurtaralım
Belki okurlar büyük adam olurlar

Dolmuş dolusu eski eşyalarıyla gittiler
Başkentde de ellerin işinde debelendiler
Büyüyordu üç çocuk … karınları doyuyordu
Yaramazdı haylazdı Maral…
Mahallede top oynuyor…cam kırıyordu
Fazlalıktı adı…Anlamazdı içlenirdi soramazdı
İlkokulu bitirirken 12 nisan sabahı
Kardeşi Bahar geldi dünyaya
Maral kurtulmuştu fazlalık adından
Ne bilsin dünyada fazlalık olduğunu

Özlem duymuş hep baba şefkatine
Okşamamışlar bir defalık saçını
İş derdi aş kayısı derken
Ana dizinin yerine kapı eşinde uyumuş
Karnın doyuyor ya ne derdin olaki demişler
Yoksulluktan yorgunluktan unutmuşlar Maral’ı
Yorgun anası el işinde gününü harcarken
Hem okuyup hem aş pişirip sil süpür yapmış
Ve analık etmiş Bahar’ına
Küçük yaşta küçük ana olmuş bacısına
Büyümeden bedeni yüreği olgunlaşmış
Çocukluğunu yaşamışda gençliğini görememiş
Umursamamış varsın olsun demiş
Ne bilsin ömrünce içinde uhte kalacağını.

28.03.2007
MERAL RÜZGAR