Ne bilir Şiiri - İbrahim Kılınç

Bir söz ki, yerini bulmazsa eğer
Gönül ki, sevgiyi tatmazsa eğer
O zaman yaşamak boş imiş meğer
Ne bilir aşk ile hiç yanmayanlar

Âşığın gönülden sevdiği güzel
Hayallerde onu sardığı güzel
Uğruna canını verdiği güzel
Ne bilir aşk ile hiç yanmayanlar

Aşk, baharda açan kırmızı güldür
Seher vakti bağda öten bülbüldür
Sözle anlatılmaz, bir büyük sırdır
Ne bilir aşk ile hiç yanmayanlar

Yâr yolunda hasret en güzel gündür
Yâr için can vermek âşığa şandır
Sesini duymaksa ne güzel andır
Ne bilir aşk ile hiç yanmayanlar

Yâri görmek, sanma, yanında görmek
Güzel olan, onu kalbinde görmek
Baktığın yıldızda, çaldığın sazda
Ne bilir aşk ile hiç yanmayanlar

Maharet yârini dillerde görmek
Nağmeler dökülen tellerde görmek
Baharda açılan güllerde görmek
Ne bilir aşk ile hiç yanmayanlar

Yârsız geçen her an yitik zamandır
Yâri görmek ise düğün, bayramdır
Aşkın külü kızgın közü yamandır
Ne bilir aşk ile hiç yanmayanlar

İbrahim der, aşkın tarifi zordur
Yâre uzanan bir çileli yoldur
Kavuşturmasan da yolunda öldür
Diyemez aşk ile hiç yanmayanlar