Ne Bilir Şiiri - Enver Artuç

Aşkın ocağında yanmayan insan,
Aşkı ne bilir közü ne bilir.
Mü’minin kalbinde olmazsa iman,
Edebi ne bilir özü ne bilir.

Gurbet eli karış karış gezmeyen,
Dertlerini sinesinde ezmeyen,
Gerçekleri okuyup da yazmayan,
Sohbeti ne bilir sözü ne bilir.

Feryatla figanla baş başa kalan,
Dert ile yoğrulup efkârla dolan,
Rahman’ı bilmeyip isyanda olan,
Sabırı ne bilir azı ne bilir.

Enver’imi karlı dağdan aşıran,
Yüreğini kızgın közle pişiren,
Hüsrana uğratıp derde düşüren,
Hatırı ne bilir bizi ne bilir.