Ne Beter Bir İlletmişsin Sen Kanser, Göz ...

Ölümdü yaşadı birisi tek başına, ama aşk iki kişiliktir.
Kelebek misaliydi aşkları; anlayana bir ömürlük, günlük değil!
“Ya kal,ya da git” demedi bir günden bir güne, öldüklerinde her gün!
Ama "bekle gelirim" demediğini biliyormuşçasınaydı anlatışı! ..
“Çünkü ben, şimdiye kadar giden birinin, geri geldiğini hiç görmedim” diyordu gözleri!
“Giderse ay gelir, güneş gelir, denizler, göller,dağlar hep benimledir, başka ne bekliyorum,” demek geçmedi usundan, hep kalması içindi gayreti? ! ..
Göçmen kuşlar bir gün geri gelirdi ama bu kuş değil!
Zaten az göçüp geri gelmedi, sayısızdı anıları, sayısız, dayanılmaz sızıları!
“Uykusuzken hiçbir şey gerçek görünmüyor.” Ama ben uyanıktım.
Sanki her şey uzakta…
Sanki her şey suretin suretinin sureti…. gibi değil, gerçeğin ta kendisi!
“Sondan bir önceki gündü” dedi,” sabahtan kalkmış, girmiş mutfağa, dayamış bir eli ile duvara başını, öbürü ile çorba karıştırıyordu torununa”! ..
“Koca bir ömrü harcamak dedikleri gerçeğin altını sizinle çizdim ben” dercesine çiziklerdeydi! .
“Modern aşk istemedi, üzüntüden başka ne ki” diye?
“İIkeI aşk istedi, aşkın en iIk eI haIini yaşadı ve gitti Türk Marşı eşliğinde”!
“İnsan birisiyle yaşlanmalı, birisi yüzünden değil” der gibi bakışı!
Bir durup, bir anlatışı.
“Bazen arkasına dönüp bakması gerekir insanın; o biliyordu nereden geldiğini, nereye gideceğini de”!
“Keşke çocukken fazla mutlu olmayıp, birazını da bu zamanlara saklasaydın, gerekli olur muydu” diyememiş anlaşılan, mutluluk O’ nun da hakkı! ? .
“Başın ağrıdığında değil; sevdiğimi anlayıp, mutlu olmayı istediğinde kal ki; ömrümü uğruna harcayayım dedim, dinlemedi beni” der gibiydi duruşu!
Bozuk bir saatti yüreği, hep O’ nda duruyordu...
Sanki kalmış mıknatısın bir kutbu, öteki gitmiş öbür tarafa!
Yürek susarsa eğer, dil konuşsa neye yarar, haksız mı söyleyin, tüm müzik enstrümanları konuşsa? ! .
Keman çalan elleri köm kös; sağ omuzu en uç notaya basan tele değmeye uzanır gibi arasıra oynuyor, yukarı çıkıp iniyordu! ..
Piyanonun tuşlarında gezinen parmakları küsmüş gibi ağırlaşmıştı, çalamaz gibiydi Mevsimler’ i, Köçekçe’ yi, Saraydan Kız Kaçırma’ yı…
Güle güle git Şükriye Hanım, yolun açık olsun, Samanyolu beşiğin olsun!
Rahat edemedin dünyada, bari huzurlu uyu orada!
Tahsin Bey bize emanet…
Ahmet EMER