Çevreme bakarım, asla şükretmeyiz halimize,
Dünyaları verseniz az gelir, yetmez gözümüze,
Bu kibir, bu açgözlülük oldukça, vay halimize,
Bu düşünceyle biz daha, ne belalar buluruz...
Bir evde, havyar şampanya kavgası olurken,
Yanı başında komşun, aç ve sefil yaşarken,
Ve bütün bunları görüp te, bana ne dersen,
Bu düşünceyle biz daha, ne belalar buluruz...
Ne tarihimizi bildik biz, ne de insanlığımızı,
Avrupalı olalım derken, kaybettik hafızamızı,
Tanıyamaz olduk düşmanımızı, dostlarımızı,
Bu düşünceyle biz daha, ne belalar buluruz...
Her şeyden önce insanız, bunu öğrenin artık,
Aslımızdan uzaklaştık ne oldu, battıkça battık,
Yardım eli uzattılar kızdık, gurur yapıp çattık,
Bu düşünceyle biz daha, ne belalar buluruz...
Kayıt Tarihi : 17.10.2004 12:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ruhuma bir kefen bezi yeter de;
Yetmez aç nefsime sırma ve ipek.
Çare yok yüzünden düştüğüm derde,
Yesem de toprakla karışık kepek.
Güneşle bir tutsam girmez hizaya,
Dar bulur sığmam der dipsiz fezaya.
Kuyruk sallar, sonra hırlar ezaya,
Benim nefsim, benim nefsim ne köpek!
Necip Fazıl Kısakürek
Avrupalı olalım derken, kaybettik hafızamızı,
Tanıyamaz olduk düşmanımızı, dostlarımızı,
Bu düşünceyle biz daha, ne belalar buluruz...
ne kadar haklı dizeler
Kutluyorum...
imdat! dedik yalandan,hazırı istiyorken
içimizde böylesi 'hayvan' besliyorken
bu 'insan'lıkla daha ne belalar buluruz..
çok güzel bir şiir..
tebrikler..
TÜM YORUMLAR (7)