01-02-1955 Balıkesir/edremit
Ne bekliyorsun ki ben/den?
yolları asfalt olmayan;
yol denmeye şahit isteyen mahallelerde büyüdük.....
yeni alınan ayakkabı ile sarmaş dolaş yatan ben/den!
evimizde en çok gördüğüm kum küreği idi.
birde kır atımız!
yelesini sevmek için sandalye üzerine çıktığımız anlar güzeldi....
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta