Ne arıyorsun? Şiiri - Sezai Özdemir

Kaçmış bu şehirden, dar gelmiş yüreğine.
Uzaklara koşmak isterken gözleri,
Ayaklarına dolanan eski püskü bir etek,
birde ellerine batmış solgun bir gül,
Dermansız dizleri atmış O nu Venedik`e.

Güneş denize kavuşmuş,
Acı bir kızıl ateş vurur O nun saçlarına.
Yorgunluktan düşmüş goldolun bir yanına,
Aydan kaçıp, güneşe kavuşurken,
Buz gibi eli serin sularda ne arar?

Saçlarında süzülen meltem,
yetmez mı ateşine?
Kaçtığın şehirde bıraksaydın acını,
doldurdun avuçlarına bıraktın sulara,
Ellerin serin sularda,
gözlerin ne arar?

Güneşten, suya yansıyan aya kaçtın!
Acılarından ihanetlerinden yalanlarından kaçtın!
Bir gondolda yalnızlığınlasın,
Sor kendine şimdi ne ararsın?

Zor aynaya bakmak
O senle yüzleşmek
Kaçtın aynalardan
şimdi suya bakmaktan korkarsın
Elin ne arar?

Dilin nihavent söyler
Gırtlağında kalmış arabesk
Gözlerin bir makam
kalbin ayrı
Kaç Venedik`e
Ne ararsın?

Elimde elin gözlerini kaçırdın
Yalan sevişmelerin
şimdi sen Venedik`te
Bulamazsın aradığını bulanık sularda

Elin yarar suları, kalbini ortadan keser gibi
Kapa gözlerini
sanki sen aşk kadını
Sanki sen masum bir kedi
Bulamazsın arama bıraktın son aşkını İstanbul`da

Ne ararsın?
Bulsan doyamazsın
Kendine sarılsan
Bana sarılsan
Venedik`te ne ararsın?