Ne Anlaşılmaz Kadınsın

Yasaklı kalbimden dökülür,
Kilitli kalemime vurur,
Tek tek kurtulur,
Esir göz damlalarım...

Haşhaş tarlasının yaban kokusu!
Sararsın yatağımı,
Gecenin kör sabahında...
Ve hayalin gelir karşıma
Ve saat kadranı durur oracıkta...
Seni sanmak kadar acıda olsa,
Gittiğini hatırlatır her durduğunda...

Mavi olasım gelir
Kara gözlerinin kör zindanlarında.
Ve iğne olup batasım gelir
Kalbimi her yaktığında...
Bu sözleri bir daha sıralayasım gelir
Gittiğini yok saydığımda...

Saman alevi gibi hülyalı sevdan
Her rüzgarda küllerini savuran
Çise çise her bahar yağmurunda
Üzerime düşer ılık sevdan

Ne zor denklemsin!
Ne alaşılmaz bilmece!
Usanmak istesem
Çocuk olur hayalin
Tutar ellerimi minnacık ellerin
Bir fısıltı duyarım küçük dudaklarından
Erir giderim parmaklarının arasından...

Beni ne ulaşılmaz dağlara sürdün
Zirvesi bulanık,toprağı kayar gider altımdan
Ne anlaşılmaz kadınsın sen!
Anlamını bulmak uğruna deryalara kapıldım
Mühürlü yüreğine çakıldım kaldım
Ne vatan tanıdım!
Ne seni tanıdım!