Ne Anlarsın Şiiri - Abbas Paksoy

Sen ne anlarsın ki, sevgiden.
Sen ne anlarsın, özel aşk’tan.
Sen ne anlarsın, böyle meşk’ten.
Asla küsmüyorum, ben sana.

Bir gün, öğrenirsen sevgi’yi,
Bir gün, öğrenirsen sen aşk’ı,
Gelip de, çalarsan kapı’mı,
Kırık kalbimi, toplan belki,

Ölümse bizim, kader’imiz.
Ayrı gömülse de, ölü’müz.
Aşk’a gider, bütün yol’umuz.
Seninle, yine kavuşuruz.

İnsan’da, insanla, hâllaşmış,
Bütün kul’lar, kul’la dil’leşmiş.
Paksoy'u,m da, artık kül’leşmiş.
Ateş’i olsa, neye yarar.