Ne Anlamı Var ki Yaşamanın

Kırık kanatlarına sürülen tuzlar
Yüreğini acıtan ayrılıklardı
Geçti hep baharı yarıda bırakan
Gözümüzün önünde eriyen insanlar
Vakti yok soluklanmaya sevdanın
Issız bir sokağın ortasında yürüyen
Çelimsiz sürünen ayakların
Başında bir dünya yük belki de
Senin etrafında dönüyorken hüzün
Höngücümüzde umut bulmak
Bir ekmeğin kenarında ıslanması dudaklarının
Dudaklarında mırıldanan dualar
Başını gökyüzüne kaldıran insanlığın
Özünde çareyi sezdiği an umutlanır
Ne var ki sahipsiz kuşlar kanat çırpsın
Yükselsin engin göklere
Bakan bir göz görülmedikçe
Tüğünü okşamazken gökyüzü
Sahipsiz eda varken üzerinde
Ne anlamı var ki yaşamanın