Aklımın irili ufaklı çakıl taşları
yundu, yıkandı deli yağmurlarda.
Denizi de içtik, susuz da kaldık
kimi beydik, kimi hırpalandık.
Diyorsun ki, iyi de baba ne anladık?
Hem hiç bir şey, hem çok şey...
Galiba sadece insan olmalıydık
işte bunu anladık.
Kayıt Tarihi : 26.6.2003 11:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!