Gönlümün sultanı, etmişken seni,
Şimdi yerleri silmenin, ne alemi var.
Sen yokken sarhoştum, ayılttın beni,
Şimdi saki olmanın ne alemi var.
Umutlarla doldurmuşken gönül hanemi,
Bırakıpta gitmenin ne alemi var.
Gündüzü görmedim, gece hep seni,
Düşünüpte durmanın ne alemi var.
Sensizliğe alıştım sanıp, çalarken sazı,
Unuttum sanma, bana yaptığın nazı,
Bana yıllarca yaşatmadığın her yazı,
Şimdi buraya yazmanın ne alemi var.
Kayıt Tarihi : 22.12.2008 00:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Gönül toprağıma yaptım türbeni, Duasız geçmenin ne alemi var. herkesin bir alemi var...
TÜM YORUMLAR (1)