Ne Afat Sevdim Şiiri - Ahmet Çetin

Gülüşün, esmer yüzünde, Yakamozlanan ışık parıltısı...

Gözlerin varya, gözlerin... Doyumsuz esir bakışlarım... Hedefine kilitlenen,
Nişancı keskinliğınde...

Ve saçların up uzun,
Dalgalanırken omuzlarından,
Haleti- ruhuyeme...

Elma beyazı dişlerin,
Sade, narin dudakların,
Yaşama sebeb varlığım olur...

Vuslat, ateşinde her an yandığım, Unutamadığım,
Karanlık gecelerimın,
Aydınlık yüzü...

''Bir ben bileceğim ne afat sevdım.
Bir de ağzı var dıli yok,
D.bekir kalesi''...