Ne Adamlar Gördüm Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

Ne adamlar gördüm coştukça coşar
Hırsıyla servetin peşinde koşar
Haddini bilmeden bendinden taşar
Suâl et süt dökmüş kediden melek.

Kimisi âlimdir bilgisi coşkun
Kimisi zâlimdir eylemi coşkun
Kimide câhildir söylemi coşkun
İnsana asâlet meziyyet gerek

Ne kelâmlar gördüm selâmdan büyük
Ne selâmlar aldım kelâmdan büyük
Heybete büründü enamdan büyük.
Cürmüne yetişir söze yol gerek

Kelâm dilden çıktı havada kaldı
İnsan dinden çıktı yavada kaldı
Ömür elden çıktı çavada kaldı
Amelle yok almış sayki kul gerek

Ne kadınlar gördüm erkek'ten erkek,
Ne erkek'ler gördüm kadından ürkek.
Mal mülk makam adam etmez adamı
Cinsiyet değilde karakter gerek..

Acayip adamlar bilirim iri,
Beş kuruş etmiyor inan hiç biri
Ne ölü ne diri sırtında kiri
Âlem hamamında bir tellak gerek

Koltuklara sarılmışlar dört elle
İlimsiz irfansız kafa zırt kelle
Gerçekleri söylesende mert dille
Sırra vâkıf olan muallim gerek.

Adamlar görmüşüm maymun maskara
Nursuz ifadesi yüzü kaskara
Ömründe görmemiş acı yas kara
Varlığa münhasır insanlık gerek.

Geceler bilirim ay'ın koynunda
Hayatı öğrendim yay'ın boynunda
Alem kıra kalkmış tay'ın oynunda
İnsanlık namına bir insân gerek.

Ben beni bilirim Efiloğlu'yum
Bende bir çobanım ve sorumluyum
Adım Sezaidir has Orduluyum
Beni anlamaya bir ârif gerek.