Ne Acalen Vardı Zaten Melektin

Sonsuz bir es kaldı tüm notalarda
Şarkıları öksüz bırakıp gittin
Henüz hayatının ilkbaharında
Ne acelen vardı zaten melektin

Allah’ın dünyaya armağanıydın
Kurumuş dudağın çağlayanıydın
Yağmur Çocuklar’ın ağlayanıydın
Ne acelen vardı zaten melektin

Hüner’di yürekte saltanat kurmak
Hüner’di her kalbe mührünü vurmak
Hüner’di yıllarca zirvede durmak
Ne acelen vardı zaten melektin

Kimsenin dalını kırmadı yelin
Yetimin gönlünü okşardı dilin
Merhamet kokardı pamuk ellerin
Ne acelen vardı zaten melektin

Yıldızlar yanında sönük kalırdı
Yakamoz gözünden ilham alırdı
Sen gittin şarkılar sözler dağıldı
Ne acelen vardı zaten melektin

Nesini sevmedin koca dünyanın
Boynu bükük kaldı pembe rüyanın
Ne gülün tadı var ne manolyanın
Ne acelen vardı zaten melektin

Gökyüzü karardı kuşlar ağladı
Yapraklar sarardı dallar ağladı
Sokakta bekleyen canlar ağladı
Ne acelen vardı zaten melektin

Herkesi ağlattı bu erken davet
Her yerden üstüne yağıyor rahmet
Şimdi bayram etsin o kutsal cennet
Ne acelen vardı zaten melektin

Kabrini dualar ziyaret etsin
Muhammet Mustafa şefaat etsin
Allah’ım ruhuna merhamet etsin
Ne acelen vardı zaten melektin