Ne senin adın Marija,
ne benim ki Korintik'li Adem.
Ne sen onlarca Sırp'ın tecavüzüne uğradın,
ne ben öldüm bu vahşeti yaşayarak.
Ne goriot babadan bu yana,
ne bitmeyen kavga'larda gözüm.
Ne bekleyiş ama
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta