Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Yaşadıklarımız da yaşayacaklarımız da hep bizim.Özlemler,acılar,neş'eler.....Yeter ki sevgi eksilmesin yüreklerden.Eşime birkaç satır karalamıştım bir sevgililer gününde,izninizle paylaşmak istedim.Saygılarımla.
İlle de Yar!
Tutkudur sevdan bende gülüm.
Gönlümün ta derinliklerinden bu dizeler.
Orada da sen varsın zaten.
Sevgili eşim, sesleniyorum işte:
'ille de yar'
Hesapsız ve çıkarsız
Sevdiğim yar,
Söndüremez
Sevdamın ateşini
Ne buz, ne de kar.
Bilsemki,sonunda
Darağacı var,
Ölüm var,
Yine de yaar,
İlle de yar
İlle de yar.
Eskişehir/14.02.2003
Sevgililer günü böyle mi olmalıydı? Yazık ki, hüzünlerimiz de umutlarımız kadar bizim...
Sevgiyle...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta