NAZSIZ YÂRİM -çekemedim nazını diyenlere-

Bu benim şansım, kıskanmayın dostlar;
Altın kalpli özel bir sevgilim var.
Kumar bilmem ama aşkta kazandım.
Onu sevdim, mutlulukla tanıştım.

Rüzgâr mı çıkardı karşıma onu,
Yoksa sürprizlerle dolu yollar mı?
İnşallah başı gibi gelir sonu,
Rabbim kabul etsin dualarımı.

Sanki ermiş, yücelmiş nazsız yârim,
Tüm küçük hesapları aşmış yârim.
Nazlılar derelerde boğulurken
Derin okyanusları geçmiş yârim.

Hep iyi yanını gördü her şeyin.
Buna isterseniz ‘olgunluk’ deyin.
Naz yapmadı hiç, belki ben nazlandım.
Öyle ki bazen kendimden utandım.

“Kız evi, naz evi” ne saçma bir söz.
Nerede iz’an, hani nerede göz?
Oysa ne diyor kutsal kuralımız:
“Zorlaştırmayıp kolaylaştırınız.”

Bana sevgi dolu gözlerle bakar.
Bir şey istesem, yapmaya can atar.
Zannetmeyin sakın hepsi bu kadar,
Onu sevmek için çok nedenim var.

Güzel gözleri her an üzerimde.
İnce ruhu benim için tetikte.
Nazsızım, gönülsüzüm, özverilim,
Mutluysam, ancak seninle birlikte.

Deyin bakalım, kimde var böylesi?
Beni sevmek için alır nefesi.
Fakat ben de kıymetini bilirim.
İstese canımı bile veririm.

Sakın değişme, böyle kal sevgilim.
Seni bu hâlinle sevdim, severim.
Özenme başkalarına nazsızım,
Ben nazlamayı da iyi bilirim.

Örnek alsın basit hesap yapanlar.
Kaprisleriyle Mecnun’u yakanlar.
Makyaja tutkun ve modaya tutsak
Ama ruhu kömürleşmiş olanlar.

Böyleleri o kadar çok ki dostlar,
Biri benim yazgım olabilirdi.
Sözümü, başına gelenler anlar.
Hayatım Cehennem’e çevrilirdi.

Oysa ben bugün Cennet’te gibiyim.
Dünyada şanslı kullardan biriyim.
Hâlime binlerce kez şükrederek
Yârimin kıymetini bilmeliyim.

Darısı başınıza olsun derim.
Âşık usandırmayan bir yâr bulun;
Ne ağlayın ne saçınızı yolun.
Huzurla yaşayın, mutlu olun.