Nazom Şiiri - Nazlı Nalçacı

Nazom

Sonbaharı hiç sevememiştim
Senden önce...
Bana bitiklikleri hatırlatırdı...
Dökülen yapraklar, kaybolan çiçekler..
Dağılan bostanlar...
Kuruyan toprak,esen rüzgar
Ordan oraya savrulan bitkiler
Hep korkutmuştu havanın bozuşu
Yağmur yağarken gürleyen gök yüzü
Yağmurla birlikte patlayan şimşekler
Çocukken karşı dağa bakar
Yağmurun ordan kayışını izlerdim
Bahçemize, çatımıza, yanımıza gelişini
Her yanı sarmalayışını
Anneme sokulur,içimden dua ederdim
Annem yaşlanmasın, yanımdan gitmesin
Daha sıkı sarılırdım
Annem korktuğumu zannederdi
Oysa korkum annemdi...
Sonbahar gibi olmasın,sararmasın..
Hep yazda, baharda kalsın,kaybolmasın
Ama bir on altı Eylülde
Sen geldin...
Benden bir parça,bir nefes...
Sonbahar anlam değiştirdi
Yeni bir güç, yeni bir başlangıç...
Ne çok sevdim seni...
Kaç gece ayakların ellerimde
Sabahı ettim yerde
Seni koklarken çiçeklerin solmadığını
Ellerin avuçlarımda iken çimenlerin yeşerdiğini
Saçlarını tararken, mutluluğumun arttığını...
Ağlamaların batmaz,hoşuma giderdi...
Hastalanınca canım yanardı...
Nerde hata yaptım der, kendimi suçlardım...
İşte böyle Nazoş...
Bana kendinle birlikte sonbaharı sevdirdin...
İyiki Sonbaharda girdin hayatıma...
Bana hoşluklar getirdin...

16/ Eylül /2009

Hayatımı doldurdun NAZO GELİN doğum günün kutlu olsun.Rabbim önce sağlık ve huzur sonrada tüm dilek ve isteklerini gerçekleştirsin.
Daha nice on altı Eylüllere...

Nazire Bağlar