Nazmi Toktamış Şiirleri - Şair Nazmi Tok ...

Şimdi anlatamam sana gönlümdem kopan fırtınaları ve ardından gelen sağanakları sana anlatamam ama yokluğunda nasıl kederle dağlanıp gam işe hissizleştiğimi bilirim. Şimdi gece olduya ama ben hala akşamdayım. Kalkıp gidemiyorum çünkü biliyorum ki gece hem kör hemde karanlık

Resimler anlatmadı mı sana hasretimi. Deliye dönen bir ruh halin sessizliği sarmasıdır bu gidiş. Ne çaldığın kapılar kulak astı ne uzatığım eller sıcaklığına boğdu beni

Gizli Dua

Ey kalbimi evirip çeviren, beni en iyi bilen,
Gecelerin örtüsünde saklı dualarıma şahitsin sen.
Ne diller bilir bu yakarışları, ne gönüller anlar,
Bir ben, bir de Sen bilirsin, ey sonsuz rahmetle dolan…

Adını fısıldadığım her an, yüreğimde bir kuş kanatlanıyor, gökyüzü seninle daha mavi.
Gülüşün, geceye düşen yıldız gibi, karanlık ne kadar derin olsa da içime bir ışık serpiyor.
Varlığın, kalbime dokunan en güzel melodi, hangi sessizlikte kaybolsam, seninle ahenk buluyorum.
kelimeler seni anlatmaya yetmez; sen, şiirlerin bile dokunmaya kıyamadığı bir güzelliksin.

Gözlerinde saklı bir bahar var. Hangi mevsimde üşüsem, bakışlarınla ısınıyorum.
Ellerin rüzgâr, dokunuşun güneş. Ne zaman kaybolsam, sana dönüyorum.

Şimdi vakit hicran vakti… Yokluğunun en doruk noktası, hiç çekilmez ruh hâlimin yansıması bu. Aklım sende kaldı, yüreğim bir volkan misali… Hep düşünce seni taşımakta, şehirden şehire, saatten saate, bir zaman gibi. Bir vakit sonrası yine sen…

Dönülmez bir yol gibi, duraksız ve zamansız… Yokluğunun hiç unutulmadığı bir yaşanmışlık gibi. Heyhat, sen! Gideni buradan… Kuşlar uçmaz oldu, yine ıssızlığa bürünürken mekân. Sen, uzaklarda bir yerlerde sedasız… Ben, gam ve kedere boğulan.

Kadın… Bir baharın uyanışı, bir gecenin sessiz duası, bir yağmur damlasının toprakla kavuşmasıdır. O, dünyaya hayat veren en derin nefes, karanlığa ışık olan en güçlü sestir.

Sevginin en saf hâli, fedakârlığın en güzel yüzü, direncin ve umudun adıdır kadın. Bir anne, bir kardeş, bir sevgili, bir dost… Varlığıyla yaraları saran, yüreğiyle dünyayı güzelleştiren mucizelerdir onlar.

Bugün sadece bir gün değil, onların varlığına duyulan sonsuz minnetin ifadesidir. Tüm kadınlara; gücünüz, sevginiz ve ışığınız hiç sönmesin. Dünya sizinle güzel, sizinle anlamlı.

Güneşten ödünç alır ışığını,
Geceye huzur, sabaha uyanış…
Rüzgârın fısıldadığı en eski şarkı,
Hayatın özüdür kadın bakış.

Ellerinde filizlenir bahar,

İçinde deryalar saklı tutan uzunca bir yol ve
umuda yolculuğun ilk kilometreleri gibi...
Hayatın anlamı kimi zaman vücuda,
hayat veren en büyük aşk çiçeği kimi,
bir bebeğin çığlığında saklı teninde susmaya namzet,
kimi bir annenin yüreğinde, kimi bir goncanın gül tenindedir.

Issızlığa bürünen mekanlar, yankılanmayan sesler, uzaklarda kaybolan izler… Belki de en ağır yük, bir zamanlar var olanın hatırasını taşımaktır. Ama sen yine de yaz, çünkü kelimeler susmaz.