Nazmi Özüçelik Şiirleri - Şair Nazmi Özü ...

Birdenbire telaşla girdin rüyama
Başımı koyar koymaz uyuduğum uykuda
Bir çırpıda okuyormuşsun şiirimi
Ansızın bastıran yağmurda bir kuytuda

Aniden söndü sokak lambaları

“Aşk sahiplenmedir, sevgi ise paylaşma”
Demiştin ya geçmişte.
“Sana aşıkken bütün kadınları sevdim”
Demiştim ben de.

Seni anmak mı özlem

Aşk nedir sorusu
Yanıtsız kaldı
Tarihler boyu
Şehvet miydi aşk
Yoksa şefkat mi
Kulağı mı sağırdı

aşkımız sınanacak bu uzun kışta
yakınından uzakken onun
yaşarsa –yıpranan kalbimin kumarı
derdimin umarı– aşkım
yaşarsa kalbimde bir mevsim daha
anlarım ki uzağında yakınım ona

Kendi gerçeğimin peşine düştüm
Geçmişin bağrında ilkler belirsiz
Yaşlar yüzler sesler yerler silinmiş
Kendi izimi sürmek bir hayal artık

Karanlık bir uykunun içinde düştüm

Sular şırıldar taş ağlar gibi
Renkler silinir akşamlar gibi
Her bakışında anlam var gibi
Yakıp geçer salınışı kor gibi

Susar dinlerim taş dile gelse

Hangi bahçelerdesin ki
Ada serçesi misin ki
Kokun gül mü sümbül mü ki
Saçın büklüm mü tül mü ki

Yanıma gelsen gün gibi

Güneş aşık oldu çöle
Serdi dalgalı saçlarını kumların kucağına
Altından parıltılar aydınlattı göğü

Dolunay aşık oldu göle
Bıraktı tülden saçlarını suların kucağına

Heykel Meydanı'nda,
Tekerlekli tezgahında
Simit satıyor Aziz.
Arkadaşlığımız var,
Gidip yanına oturdum.
Oturdum da duvar taş,

Mutluluk biyolojikse eğer
Tüm hücrelerimin bir anlık gülümsemesi o
İlk bakışmam o mahalle sinemasında
Elimin elini tutuşu o ilk dansımda
İlk sarhoşluğumun yalpası o
Yalpası o aşk teknesinin küpeşteye bastığımda