Nazmi Ağıl Şiirleri - Şair Nazmi Ağıl

'İki elim aşktaydı, yine de çıkıp geldim,
Bir uykuyu cananla beraber uyuyorken,
Ki dünyada onunla İstanbul'dum, güzeldim,
Şişede balıktım ey ve göllerde Haşim'den
Hatıra bir kamıştım, yinede de çıkıp geldim.
İncecikten bir kardı, yağardı efil efil,

işte öyle güzeldin, orda suya yazılan
en güzel kasideydin, değsen cemre bir suya
can suyu bir yaşamak - ki gittikçe azalan
iyiyi çoğaltarak - gül mevsimidir diye
yürürdü pıtraklara, usulca, yudum yudum,
meğer su küçüğünmüş, söze kandım büyüdüm

Tuzluktan boşalan beyaz
taneciklerin resmini kafamda taşıyarak
gidiyorum telefona:
almacın deliklerinden toz
olup akıyor kardeşinin acı dolu sesi
aydınlık pazar sabahımıza.